یک ربع اجازه ملاقات داشتند.سید مجتبی در زندان قصر بود.خانواده اش را که دید،بچه ها را در آغوش گرفت.حال آنها را پرسید و لحظه ای بعد گفت : “من با زرق و برق های دنیا گول نمی خورم .ببینید چطور زنان صدر اسلام شجاعت داشتند و چطور فرزندانشان در رکاب رسول خدا (ص)به شهادت رسیدند؛مانند حضرت زینب (س) صبور باشید.” همسر و فرزندان سید به حرف های او فکر کردند.آنها می دانستند که زندگی شان مثل موج دریاست،گاهی بالای موج اند و گاهی پایینش.

منبع:سید هادی خسرو شاهی،زندگی و مبارزات نواب صفوی