دشمنان ناشناخته،پنهان،نقاب زده،چند چهره،دوست نما فراوانند.

گاهی هم ،"خود"دشمن خودیم ونمی دانیم! دشمن همیشه آن سوی کانالها و میدانهای مین و سیمهای خاردار نیست.گاهی درون دل است ،خانه زاد است،خودی است،نهفته در سینه ،خفته در دل وپنهان شده در قلب وذهن است.

دشمن همیشه پشت خاکریز ها نیست،بلکه پنهان شده در پشت “نیت"ها و"منیت"ها و انگیزه های نا خالص وهدف های مادی است.پیش از آنکه حریف آشکار را خاک کنی،"پشت نفس"رابه خاک برسان!

پیش از آنکه در جبهه بیرونی ،دشمن مسلح را به اسارت بگیری،از اسارت هوای نفس و تمنیات دل،آزاد شو!پیش از آنکه از خاکریز جبهه عبور کنی ،از خاکریز “خود"بگذر وخط شکنی رادر درون خویش آغاز کن.

رسیدن به خلوص واخلاص وخود سازی،معبرهای سخت و گردنه های صعب العبور دارد،که شجاعتی افزون واراده وهمتی والاتر وبصیرتی فراوان می طلبد.قطره اشک وباران گریه ،شعله های دوزخ را فرو می نشاند،بایداز خداوند “دیده های بارانی"طلب کرد.