« پرسیدم از غمت تنها گریستی ، آنقدر بیصدا که انگار نیستی

                                   حرفی نمی زنی اما دلت پر است ، دلواپس که ای ؟ در فکر چیستی

انگار خسته ای ، در خود شکسته ای تا کی به انتظار باید بایستی ؟

                                  آن سوی آینه از مرد روبه رو پرسیدم ای رفیق ! اصلاً تو کیستی ؟

                اما تو باز هم جای جواب من آرام و بیصدا تنها گریستی ؟ »