مادران پرمشغله اغلب مانند گروهبان های آموزشی هستند که فقط در طول روز به افراد آموزش می دهند . این نوع آموزش موثر نیست و تنها سبب عصبانی شدن والدین و فرزندان می شود . راه حل های زیر با استفاده از تجربه های والدین و فرزندان می شود . راه حل های زیر با استفاده از تجربه های والدین در برخورد با پنج مشکل عمومی کودکان به دست آمده است . مهارت هایی که شاید همیشه به دردتان بخورد .
1. وقتی کودکتان دسته گلی به آب می دهد به جای اینکه بگویید « ای دست و پا چلفتی » بگویید : « برای حل این مشکل چه چیزی لازم داری ؟ »
روان شناسان خانواده معتقدند : « اینکه والدین چگونه با اشتباهات کوچک فرزندان کنار می آیند می تواند منجر به دوستی یا فاصله گرفتن آنها از هم شود » .
گاهی فرزندان کارهایی می کنند که شما باید تحمل کنید . البته خیلی سخت است ولی برخورد خشونت آمیز به آنها یاد نمی دهد چگونه رفتارشان را تصحیح کنند . اگر با فریاد به کودکتان بگویید . « فوراً آن را تمیز کن ».
عمل تمیز کردن نه الزام منطقی عملش ، بلکه بیشتر شبیه تنبیه به نظرش می رسد . نحوه ی برخورد با فرزندان بسیار مهم است . نباید کودکان را سرزنش کرد بلکه به طور ساده موقعیتی که نیاز اصلاح است را شرح داد .
2. اتاق شلخته ی فرزندان شما را ناراحت می کند به جای آنکه بگویید . « اتاقت را مرتب کن … و گرنه … ! » بگویید : « یا الان اتاق را مرتب کن با 10 دقیقه ی دیگر … انتخاب با خود توست » . تهدید های تو خالی اثر مثبتی ندارند . تنها سبب افزایش و شدت کشمکش ها می شود . به کودکان نباید اولتیماتوم داد . سعی کنید همیشه بر وجه مثبت کار تاکید کنید .
برای مثال بگوید : « اگر اسباب بازی هایت را جمع کنی اتاقت زیباتر می شود » . برای کودکان باید درباره ی زمان انجام کار انتخاب های محدودی معین کرد و با این کار جلوی برخورد و درگیری را گرفت .
3. کودکتان نمی خواهد صبح از رختخواب بیرون بیاید . به جای آنکه بگویید : « پاشو ، این دفعه آخری است که صدایت می کنم . دفعه ی دیگر … » . بگویید : « صبح شده ، ساعت هفت است . الان باید چه کار کنی ؟ »
به کودکان به طور معمول ، مسوولیت زیادی سپرده نمی شود . پس کاملاً طبیعی است که صبح ها دیر از خواب بیدار شوند و منتظر بمانند تا شما آنهارا با ناز ونوازش بیدار کنید .
نق زدن به فرزندان یاد نمی دهد که چگونه مسوولیت پذیر باشند . به جای نق زدن و سرزنش، شب قبل لباس ها و کیف او را آماده کنید و به او بگویید اگر بیدار نشوی چه اتفاقی خواهد افتاد . برا مثال بگویید اگر هفت از خواب بیدار نشد و از سرویس مدرسه جا ماند شما او را با ماشین خودتان به مدرسه نخواهید برد و او مجبور است پیاده یا با اتوبوس به مدرسه برود . بر سر حرفتان نیز بمانید .
او باید مساله ی دیر رفتن به مدرسه را حل کند با جواب گوی علت دیر کردنش به اولیای مدرسه باشد .
4. اگر کودکتان از شما بخواهد تکالیفش را انجام دهید به او نگویید : « تنبل ، بیشتر تلاش کن ! » بگویید : « این کار توست و من مطمئنم که از عهده ی انجام آن بر می آیی »
در عین حال که به کودکتان اعتماد به نفس می دهید برای او مقررات مشخصی درباره ی انجام تکالیف وضع کنید .
وقتی فرزندتان مشغول مطالعه است ، تلویزیون را خاموش کرده و اطراف او نروید . اگر از شما سوالی پرسید ، مساله را برای او شرح داده و بعد دور شوید ، هرگز تکالیف او را به جای او انجام ندهید چون این کارمانع پیشرفت او می شود .
5. کودکتات در خانه کاری انجام نمی دهد ؟ به جای اینکه بگویید : « کی می خواهی یاد بگیری که در خانه احساس مسوولیت کنی » ، بگویید : « تا سفره را پهن نکنی نمی توانم شام را بکشم » .
شریک کردن بچه ها در کارهای خانه همیشه سخت است . این کار را با وضع قوانینی درباره ی اینکه چه کسی ، چه کاری را چه موقع باید انجام دهد ، شروع کنید .
انتظار داشته باشید که گاهی کارهای فرزندتان شما را عصبانی کند اما به یاد داشته باشید که کارها برای آنکه بهتر شوند ابتدا بدتر می شوند تا حدی که برای حل آن مشکل ، راهی بیایید .