ای لهجه ات زنغمه باران فصیح تر / لبخندت از تبسم گل ها ملیح تر

بر موی تو نسیم بهشتی دخیل بست / یعنی ندیده از خم زلفت ضریح تر

      ای با خدای عرش زموسی کلیم تر / با ساکنان فرش زعیسی مسیح تر

      با دیدن تو عشق نمک گیر شد که دید / روی تو از چهره یوسف ملیح تر

            تو شاه بیت شعر غزل خیز خلقتی / حسن ختام قصه سبز نبوتی

زپشت پرده تا مه من آشکار شد / ماه و فلک زمهر رخش شرمسار شد

  قامت قیامتی است زقد رسای او / ابروی او نشانه ای از ذوالفقار شد 

شاه ملک خدم، که به دربار حضرتش / موسی غلام و عیسی خدمتگذار شد

     آن فخر ممکنات که بر جمله کائنات / مرآت ذات حضرت پروردگار شد

            هم مخزن علوم ز ما کان و یکون / شرع نبی ز همت او پایدار شد