تجربه،چراغ راه زندگی است.این چراغ ها را در زندگی خودمان ودیگران ،روشن نگه داریم.

اگر شعله ونوری در تجارب حیات است،چه بسا از “سوختن"یک جان وشعله کشیدن یک “زندگی"است.چه بهتر که آن را نثار راه “نو آمدگان"کنیم که در آغاز راهند.

شما تاکنون ،چند نمونه از اینگونه “مشعل” ها را سر راه تاریک دیگران روشن کرده اید؟

کاش انسان ها ،تجربه های آزموده را دوباره  تجربه نکنند.

پس “آینه عبرت"به درد چه روزگاری می خورد؟خیلی ها با دیدن یک محبت ،دل می بازند وخام می شوند.جوانی و کم تجربگی وغرور هم به کمک می آید ویک” زندگی"که می توانسته شاداب و پر امید و با صفا باشد ،به” گورستانی تیره وسرد"تبدیل می شود.

خوشا به حال آنانکه هنوز “عصبت غیرت"و"رگ جوانمردی"در وجودشان از حس و حرکت نیفتاده است.

اگر گل نیستی ،خار هم مباش !……

اینطوری بهتر است.

ا