آنچه در دعا خواندن و زیارت ائمه (ع) بسیار مهم است حضور قلب و توجه کامل به مخاطب که خدای تبارک و تعالی و ائمه (ع ) هستند می باشد نه اینکه صدا را بلند کنیم و صدا را در حلق خود بگردانیم ولی چیزی از معنای آن نفهمیم ، و ندانیم که با چه کسی داریم صحبت می کنیم برای ما نباید حضور جسمی امام (ع) با حضور نداشتن آن فرقی داشته باشد . آیا وقتی مثلاً حضرت روبروی ما ایستاده یا نشسته باشند ما همینطور با صدای بلند و بصورت آواز و … به آن حضرت سلام می کنیم ؟!