بنام خالق یکتای مهربان

کلام پائین کشیده است و خموشی در ستایش تو آوازی است لطیف از فریاد ، رساتر ، با تو ای معلم ،تاریکی رخت می بندد و نور و روشنی هجوم آورد بر دل زنگار گرفته ام . من درخت نو پایی هستم که در پرتو ضیافت آفتابت رشد خواهم کرد . اگر تحملم کنی ، التهاب نتوانستن را  به زانو در خواهم آورد . ( خاموش می کنم )چون ذره سبک و چون پرنده بال گشایم اوج گیرم و زمین زمینیان را رها و به سویش پر کشم .

ای استاد گرانقدرم ! راهنمایم کن ، تا بشناسم . این من ناشناخته من دیرین و من آلوده به خاک ، من پابند  به زمین ، به کجا آمده ام ؟ آمدنم بحر چه بود . به کجا می روم آخر ، ننمایی وطنم . با من بگو مقصد کجاست ؟ با من از حقیقت حرف بزن .

ای استاد گرامی - از خواب من ملول و خسته نگردید که من بیدار خواهم شد با زمزمه آیه های نورانی ( اگر او بخواهد ) راهنمایم باش تا طومار بیم و عادت و تکرار را درهم پیچم . دوام این طومار به کوچکی انسان می انجامد . بن بست همواره در کمین است .

بن بست به دنبال بیم می آید به قصد رهزنی امید و ایمان - پس به دل راهش نخواهم داد . کلمه به کلمه برایم هجا کن . تا من یاد گیرم آنچه را باید . نگذار ساکن جزیره سرما شوم . می خواهم در گرمای روشنایی آفتاب علمت حرکت کنم به سوی راستی و درستی . استاد ارجمندم ! تو شمعی نه ! که خورشید دلهای تشنه حقیقت ما هستی . تو ابر پر برکت آسمان کویری دلم هستی .

روحت فراز اوج - جانت قرین عشق

روزت گرامی

حنیفه رستمی

پایه سوم

************************

آن که شبهای مرا مهتاب داد                روز اول گفت بابا آب داد

برایم در ردیف کسانی هستی که به قول نیما یادت مرا روشن می کند .

همچو بارانی بر کویر خشک اندیشه ام !

*************************

امام علی (ع) :

« هر کس به من کلمه ای آموخت مرا بنده خویش کرده است »

***********************

هر گز از خاطرم نرفته هنوز ، بردباری و صبر استادم

آن صفای معلمانه او ، تا قیامت نشسته در جانم

در پناه محبتش امروز ، شاد ، از صفای دل لبریز

دشت سر سبز خاطرم یکسر از گل عشق عبیر آمیز

*************************

عزیز بزرگوار !

نمی دانم تو را به مادر تشبیه کنم ، یا به دایه ای عزیزتر از مادر ، مادر وجودم را بوجود آورد و از شیره ی وجودش مرا سیراب کرد . شبها تا صبح هنگامی که وجودم از گرمی آتش می گرفت مادر تا صبح در کنار گهواره ام دست به دعا بر می داشت تا شاید خداوند از سر لطف و عطوفت به فرزندش حیات دوباره عطا کند . آنگاه که مادر عزیز باید ها و نبایدها را به من آموخت مرا به دست شما سپرد آری همین شما فرشته ای روی زمین تا الفبای عشق را به من بیاموزی معلم نیز با علاقه ی وافر خود آموخته هایش را در اختیار علم آموزش خود قرار داد .

زینب اسعدی

پایه پنجم