هنگامی که روز قیامت شود . فاطمه (س) در حالی وارد صحرای محشر می شود که گروهی از زنان شیعیان در اطراف او خواهند بود به او گفته می شود : « وارد بهشت شو » او گوید : « وارد نمی شوم تا بدانم پس از من با فرزندانم چه کرده اند » به او گفته می شود :‌ «‌ در میان جمعیت قیامت نگاه کن » وقتی نظر می کند امام حسین (ع) را خواهد دید که با بدن بی سر ایستاده است ، پس فاطمه (س) فریاد می زند که من با فریاد او فریاد خواهم زد و همه فرشتگان نیز به فریاد می آیند .

در این حال خداوند به سبب غضب ما غضب می کند و دستور می دهد تا آتش را که نگهبانان جهنم به مدت هزار سال افروخته اند سیاه شود ، بیاورند . آن آتش را « هبهب » می گویند . هرگز نسیمی وارد آن نشده و هرگز غم و اندوه از آن خارج نگشته است . پس به فاطمه (س) گفته می شود : ‌« قاتلان حسین (ع) و آن افرادی که حامل قرآن بودند در آتش بینداز » و فاطمه (س‌) آنان را در آتش می اندازد .

علامه مجلسی  (ره ) می گوید : « مراد از حاملان قرآن ، کسانی هستند که آن را تباه نمودند و تحریف کردند هر کس ذریه فاطمه (س) را آزار داده باشد وارد بهشت نمی شود .