مدرسه علميه الزهراء خرم بيد

تجربه،چراغ راه زندگی است.این چراغ ها را در زندگی خودمان ودیگران ،روشن نگه داریم.

اگر شعله ونوری در تجارب حیات است،چه بسا از “سوختن"یک جان وشعله کشیدن یک “زندگی"است.چه بهتر که آن را نثار راه “نو آمدگان"کنیم که در آغاز راهند.

شما تاکنون ،چند نمونه از اینگونه “مشعل” ها را سر راه تاریک دیگران روشن کرده اید؟

کاش انسان ها ،تجربه های آزموده را دوباره  تجربه نکنند.

پس “آینه عبرت"به درد چه روزگاری می خورد؟خیلی ها با دیدن یک محبت ،دل می بازند وخام می شوند.جوانی و کم تجربگی وغرور هم به کمک می آید ویک” زندگی"که می توانسته شاداب و پر امید و با صفا باشد ،به” گورستانی تیره وسرد"تبدیل می شود.

خوشا به حال آنانکه هنوز “عصبت غیرت"و"رگ جوانمردی"در وجودشان از حس و حرکت نیفتاده است.

اگر گل نیستی ،خار هم مباش !……

اینطوری بهتر است.

ا

قال الحسین علیه السلام:

اصبر علی الحق وان کان مرا

در پیروی از حق استقامت داشته باش هر چند تلخ ونا گوار باشد.

شهادت عماربن یاسر علیه السلام (37ه ق)

این بار پدر در سوگ رقیه نشست.

چقدر بی تابی دخترم!این همه دل شکستگی چرا؟مگر دست های کوچکت در امتداد  دنیایش عمه،تنها از خدا آمدن بابا را طلب نکرد؟

اینک آمده ام در ضیافت شبانه ات ودر آرامش خرابه ات ،کوچک دل شکسته ام!

پیش ترنیز با تو بودم و می دیدمت.شعله بر دامان و سوخته تر از خیمه آه می کشیدی ودر آمیزه خار وتاول ،آبله واشک ،صحرای گردان را به امید سر پناهی می سپردی.

مهربان دل شکسته ام!صبور صمیمی!مسافر غریب و کوچک من!

مگر نگفتی که بابا که آمد،آرام می گیرم.این همه ناآرامی چرا؟مگر نگفتی بابا که آمد سر بر دامانش می گذارم و می خوابم؟نه…..نه دخترکم نخواب!

می دانم اگر بخوابی ،خواب همه را آشفته می کند.

نه……….نخواب دخترم!

دخترم!بگذار لب های خورده ام امشب میهمان بوسه ای باشد از پیشانی سنگ خورده ات؛از گیسوی پریشان جنگ خورده ات؛از نشانه های معصوم تازیانه دیده ات،از صورت رنگ پریده ات.

بگذار امشب ،مثل شب آرامش تنور بر زانوان زهرا آسوده بخوابم.

نه دخترم !نخواب بگذار بابا بخوابد.

وچنین شد که رقیه (س)هنگامی که سر پدر در آغوشش بود،جان سپرد.

قال رسول الله (ص):

من ترک معصیه لله مخافه الله تبارک وتعالی ارضاه یوم القیامه.

هر که معصیت خدا را به خاطر ترس از خدا ترک کند ،خداوند او را در روز قیامت خشنود گرداند.

وسایل الشیعه،ج 15،ص253

اگر غلام خانه زادی پس از سالها بر سفره صاحب خود نشستن وخوردن،روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟این توهین به صاحبش است وبا این غصه خوردن ،صاحبش را اذیت می کند.بعد از عمری روزی خدا را خوردن ،جا ندارد برای روزی فردایمان غصه دار ونگران باشیم.ش

به نقل از همراهان آیت الله بهجت:

آقا رو به من کردند و پرسیدند :"با همسایه هاتان ارتباط دارید؟”

سرم را پایین انداختم.هیچ کدام از اهالی کوچه را نمی شناختم،حتی به فامیلی .منتظر جوابم نماندندوشروع کردند به توصیه هایی درباره همسایه.صحبت هایشان را تایید می کردم،ولی ذهنم شده بود ماشین حساب؛مگر می شود با این شهریه طلبگی وخرج زندگی ،به فکر همسایه بود وگره از کارش باز کرد؟!

موقع رفتن وقتی دستشان را برای خداحافظی گرفتم،باز تاکید کردند که :"نسبت به مشکلات دیگران بی تفاوت نباشید".

در خانه هم فکرم مشغول حرف های آقا بود که زنگ خانه را زدند.دیدم خانمی جلوی در ایستاده.با پریشانی گفت:"آقا به تو پناه آوردم!"خشکم زد.گفت:شوهرم می خواهد با چندتا بچه طلاقم بدهد.هیچ کس را هم ندارم.نجاتم بده!پرسیدم منزلتان کدام است؟با انگشت دو تا خانه آن طرف تر را نشان داد.زنگ خانه شان را زدم.همسرش در را باز کرد……خوشبختانه حرف ها و نصیحت هایم اثر کرد.دیگر هر وقت دو تایی شان را با هم توی کوچه می دیدم،ماشین حساب ذهنم،حساب و کتاب یادش می رفت.

قال الامام الصادق علیه السلام:

آفت الدین الحسد والعجب والفخر

آفت دین ،حسدوخود پسندی وفخر فروشی است.

امام باقر علیه الاسلام :

من کف غضبه عن الناس کف الله عنه عذاب یوم القیامه

هر که غضبش را از مردم باز دارد،خداوند عذاب روز قیامت را از او باز می دارد.

وسایل الشیعه ،ج15،ص361

یکی از همراهان آیت الله بهجت:

همراه آقا می رفتیم درس.چشمم افتاد به نعلینشان.قسمتی از کفه اش جدا شده.می دانستم خودشان وقت نمی کنند.اهل زحمت دادن به دیگران هم نبودند:حتی به من که سال ها در کنارشان بودم .بعد از درس تا موقع نماز یک ساعتی طول می کشید.در این فرصت می شد درستش کرد.به آقا گفتم :"کف نعلینتون جدا شده اگه اجازه بدید بدم درستش کنن “آقا سرش را به طرف من چرخاند با لبخند گفت:"خودم را هم بلدی درست کنی؟”

همیشه وقتی شوخی می کردند می خندیدم این بار هم مثل همیشه ولی یک دفعه دلم هری  ریخت “او با این همه عبادت وبندگی هنوز هم به فکر درست کردن خودش است اما من ………..

قال الامام الحسین علیه السلام:

“ان اجود الناس من اعطی من لا یرجوه

به درستی که بخشنده ترین مردم کسی است که به شخصی عطا کند که امیدی به او ندارد.”

ویران نمودن حرم عسکریین علیهم السلام

در روز 23محرم 1427 عده ای از دشمنان قسم خورده اهل بیت علیهم السلام حرم عسکریین علیهم السلام را خراب کردند.آنها با پوشیدن لباس پلیس عراق وارد حرم مطهر شدند اسلحه نگهبانان را گرفته همراه با خدام مرقد شریف که حدود 7تا10نفر گفته اتد دریکی از غرفه های صحن مطهر عسکریین علیهم السلام با دست  وپای بسته زندانی نمودند واطراف حرم شریف وروضه منوره را با مواد منفجره که نزدیک به 200 کیلو گرم می شد منفجر نمودند.

فرستادن سرهای مطهر شهداء به سوی شام

بنابر بعضی اقوال دراین روز سرهای مطهر اهل بیت عصمت وطهارت علیهم السلام را به سوی شام خرکت دادند .البته بعدا سرهای مطهر را به بدن ها ملحق کردند.

معاونت فرهنگی حوزه